mistynotes

Steeds meer mensen gebruiken Markdown om snel stukken tekst te schrijven, en zelfs daarbij de verhalende vorm niet te mijden. Zoals je ziet, ben ik niet één van hen, mijn blogje gaat vaak over boeken of dingen die leuk of slecht zijn op internet. Toch vroeg ik me af of je bijvoorbeeld een kort verhaal, of zelfs een boek kunt schrijven op deze manier. Of beter gezegd een verhaal, en geen betoog. Met Markdown heb je op een “platte-tekst-manier” snel links en beelden in je tekst. Echt wat je nodig hebt in een blog. Maar niet in een verhaal. Toch zie ik mensen verhalen en zelfs poëzie in Markdown neerpennen. Kijk maar eens op read.write.as. Een leuk verhaal, dat vlot wegleest (tenminste voor mij) heeft dialogen. Ik vroeg me af, of Markdown hier dan ook voor geschikt is. Volgens een aantal tips op internet moet je dialogen inspringen en beginnen met aanhalings- en sluittekens. Tegenwoordig zijn dat alleen aanhalingstekens, omdat de sluittekens vaak dezelfde zijn als de openingstekens en niet zoals vroeger: “ en ” (of „ en ”). Zie ook de github-uitleg bij meneer Microsoft. Maar hoe kun je dat dan het beste doen?

Een dialoog is natuurlijk niet hetzelfde als een rijtje van citaten. Citaten maken is gemakkelijk in Markdown, je gebruikt het “>” teken (wat ik in mijn Markdown tekst moest “escapen” met het \ teken, omdat anders van de tekst na het > teken een citaat zou worden gemaakt). Dit is dan bijvoorbeeld een citaat:

Het rapport van de Commissie-Van Baalen over de vermeende geheime belastingdeal tussen de Oranjes en de staat illustreert andermaal hoe complex de fiscale regeling rond inkomen en vermogen van de koninklijke familie is. Met name geldt dat voor het vermogen, waarover sommige Oranjes wél en anderen geen erfbelasting hoeven te betalen.

Je ziet dat dit nou niet bepaald de manier is om een dialoog vorm te geven.

Hoe spring je dan in?

Kennelijk is het nogal moeilijk om het inspringen in Markdown te regelen. Men valt gauw terug op HTML of men gebruikt lijsten. Misschien is het gebruik van lijsten wel de beste manier, maar ik vind het streepje nogal storend.

• “Hartstikke goed”, denkt de schrijver, maar de lezer hoeft het er niet mee eens te zijn.
• “Laat dat streepje of bolletje toch alsjeblief weg,” schreeuwt één van onze lezers dan ook. “Dit lezen lijkt gewoon op stotteren!”
  • “Kan ik er dan een open bolletje van maken, misschien?”
  • “Nee, alsjeblief, zeg!”
    • “Maar hoe dan wel? Een blokje lijkt me ook niet zo leuk,” antwoordt de schrijver wanhopig.

“Inderdaad!” De lezer dreigt het geduld te verliezen, en is al enigszins afgeleid. “Laat het maar zo. En spring maar niet in. Dat maakt de tekst in ieder geval rustiger dan al die rare tekens.”

“Okee, maar...” De schrijver denkt enkele ogenblikken na, en laat de tekst zoals hij het nu voor zich ziet, op zich inwerken. Er komen echte aanhalings- en sluittekens, ziet hij. En in plaats van inspringen, zorgt Markdown voor extra ruimte tussen de regels. “Ja, het is misschien niet ideaal op deze manier, maar volgens mij wel het beste wat er mogelijk is in Markdown.”

“Gelukkig,” verzucht onze lezer, en gaat verder met een ander verhaal, wat voor hem toch net wat interessanter is. Misschien dat in dat verhaal wel mooie, en goed vormgegeven dialogen staan.

#markdown #dialoog #verhalen #poëzie #poems #schrijven

De tekst in Markdown volgt hieronder:

Steeds meer mensen gebruiken [Markdown](https://www.markdownguide.org/) om snel stukken tekst te schrijven, en zelfs daarbij de verhalende vorm niet te mijden. Zoals je ziet ben ik niet één van hen, mijn blogje gaat vaak over boeken of dingen die leuk of slecht zijn op internet. Toch vroeg ik me af of je bijvoorbeeld een kort verhaal, of zelfs een boek kunt schrijven op deze manier. Of beter gezegd een verhaal, en geen betoog. Met Markdown heb je op een "platte-tekst-manier" snel links en beelden in je tekst. Echt wat je nodig hebt in een blog. Maar niet in een verhaal. Toch zie ik mensen verhalen en zelfs poezie in Markdown neerpennen. Kijk maar eens op [read.write.as](https://read.write.as/). Een leuk verhaal, dat vlot wegleest (tenminste voor mij) heeft dialogen. Ik vroeg me af, of Markdown hier dan ook voor geschikt is. Volgens een aantal [tips](https://schrijvenonline.org/tips/dialogen-en-dialoogzinnen) op internet moet je dialogen inspringen en beginnen met aanhalings- en sluittekens. Tegenwoordig zijn dat alleen aanhalingstekens, omdat de sluittekens vaak dezelfde zijn als de openingstekens en niet zoals vroeger: “ en ” (of „ en ”). Zie ook de [github-uitleg](https://docs.microsoft.com/en-us/contribute/how-to-write-use-markdown#apostrophes-and-quotation-marks) bij microsoft. Maar hoe kun je dat dan het beste doen?
<!--more-->

Een dialoog is natuurlijk niet hetzelfde als een rijtje van citaten. Citaten maken is gemakkelijk in Markdown, je gebruikt het "\>" teken (wat ik in mijn Markdown tekst moest "escapen" met het \ teken, omdat anders van de tekst na het \> teken een citaat zou worden gemaakt). Dit is dan bijvoorbeeld een [citaat](https://nos.nl/artikel/2205561-inkijkje-in-vermogen-oranjes-het-kapitaal-raakt-steeds-meer-versnipperd.html):

> Het rapport van de Commissie-Van Baalen over de vermeende geheime belastingdeal tussen de Oranjes en de staat illustreert andermaal hoe complex de fiscale regeling rond inkomen en vermogen van de koninklijke familie is. Met name geldt dat voor het vermogen, waarover sommige Oranjes wél en anderen geen erfbelasting hoeven te betalen.

Je ziet dat dit nou niet bepaald de manier is om een dialoog vorm te geven.

*Hoe spring je dan in?*

Kennelijk is het nogal [moeilijk](https://stackoverflow.com/questions/6046263/how-to-indent-a-few-lines-in-markdown-markup) om het inspringen in Markdown te regelen. Men valt gauw terug op HTML of men gebruikt lijsten. Misschien is het gebruik van lijsten wel de beste manier, maar ik vind het streepje nogal storend.

- "Hartstikke goed," denkt de schrijver, maar de lezer hoeft het er niet mee eens te zijn.
- "Laat dat streepje of bolletje toch alsjeblief weg," schreeuwt één van onze lezers dan ook. "Dit lezen lijkt gewoon op stotteren!"
   - "Kan ik er dan een open bolletje van maken, misschien?"
   - "Nee, alsjeblief, zeg!"
      - "Maar hoe dan wel? Een blokje lijkt me ook niet zo leuk," antwoordt de schrijver wanhopig.

"Inderdaad!" De lezer dreigt het geduld te verliezen, en is al enigszins afgeleid. "Laat het maar zo. En spring maar niet in. Dat maakt de tekst in ieder geval rustiger dan al die rare tekens."

"Okee, maar... " De schrijver denkt enkele ogenblikken na, en laat de tekst zoals hij het nu voor zich ziet, op zich inwerken. Er komen echte aanhalings- en sluittekens, ziet hij. En in plaats van inspringen, zorgt Markdown voor extra ruimte tussen de regels. "Ja, het is misschien niet ideaal op deze manier, maar volgens mij wel het beste wat er mogelijk is in Markdown."

"Gelukkig," verzucht onze lezer, en gaat verder met een ander verhaal, wat voor hem toch net wat interessanter is. Misschien dat in dat verhaal wel mooie, en goed vormgegeven dialogen staan.