“Luilakken zijn het, profiteurs! Niks doen en gewoon geld krijgen, voor niks, dat kan toch niet? We moeten allemaal hard werken om in leven te blijven, dat kan nooit goed gaan. ” Zulke reacties zijn niet abnormaal, als er gepraat wordt over een onvoorwaardelijk basisinkomen. Er is nu een boek over het basisinkomen, dat alle voors en tegens op een rijtje zet, gebaseerd op onderzoek. Het geeft ook manieren aan waarop dit radicale, maar al oude idee ingevoerd zou kunnen worden.
“Eetlezen” is een term die zo'n dertig jaar geleden in zwang was om aan te duiden dat je “gezellig” met de krant op tafel aan het eten was. Ik heb zelf nog steeds een grote brede tafel die daar uitermate geschikt voor is. Die situatie komt echter steeds minder voor, en kan tegenwoordig wellicht beter vervangen worden door “eetscrollen”. Nu de term eetlezen weer vrij is van betekenis, kunnen we er een nieuwe aan hechten: koekjes eten en de krant lezen.
Nee, nee, nee, “Interoperabiliteit, nu!” is niet een leus die je op een spandoek zet. Toch is het belangrijk om stil te staan bij situaties die zo vanzelfsprekend lijken, maar dat misschien wel helemaal niet zijn. Een paar voorbeelden. Natuurlijk kun je geen Gilette mesjes in de houders van het Kruidvat klikken, of HP-inktpatronen in een Canon-printer schuiven. Dat heeft alles te maken met patentrecht en geld kunnen verdienen aan je uitvinding. Gelukkig kunnen we wel lampen van alle soorten merken in onze fitting draaien. Of banden van allerlei merken op onze auto of fiets monteren. Die zijn dan ook makkelijker te repareren en daarmee dus ook duurzamer. De fittingen en banden hebben standaardmaten en zijn daardoor interoperabel. Het is begrijpelijk dat mensen aan hun uitvinding willen verdienen en er voor zorgen dat anderen er niet mee aan de haal gaan. Maar deze bescherming heeft naar mijn mening ook zijn grenzen. Te veel op patentrecht leunen zorgt ervoor dat onze samenleving op kosten gejaagd wordt, en onze aarde extra vervuild wordt, omdat voor ieder uitvindinkje een apart product gemaakt wordt, dat vervolgens bijna niet te repareren valt. Weg gooien is het motto dan, en nieuw kopen bij dezelfde producent, de patenthouder.
Het gebeurt niet zo vaak dat ik in een schrijftekst op een ingewikkelde manier iets wil zoeken en vervangen. Meestal is dat aan de hand bij gegevens die in een bepaald formaat horen te staan. Html, of xml bijvoorbeeld. In de loop der jaren heb ik langzaamaan geleerd om dit zoek- en vervangwerk via de zogenaamde reguliere expressies uit te voeren. Ik vermoed dat veel mensen er op deze geleidelijke manier mee vertrouwd zijn geraakt, en er net als ik nooit een cursus in hebben gevolgd. Want je kunt er met gemak een moeilijke cursus voor maken. Elke keer als ik ze wil gebruiken moet ik er opnieuw induiken. Gelukkig zijn er websites die je hiermee helpen. Als je nog nooit op deze manier gewerkt hebt, kijk dan even mee met dit voorbeeld. Misschien dat je de stap dan een keer gaat wagen.
Soms kijk ik op de NPO-start website om te zien wat er vanavond op tv is. Dat gaat redelijk snel. Je klikt op gids en selecteert “avond”.
Vaak wil ik echter terugkijken van wat er gisteravond op tv was. Ik ben namelijk niet echt een nachtbraker. En dan wordt het een beetje moeilijker. Omdat alles is ingesteld op “vandaag” moet je op vandaag klikken en scrollen naar de datum “gisteren”. Het zijn natuurlijk echte luxe-problemen, maar het is leuk om daar eens wat voor te doen. Hoe? Met bookmarklets.
Een website maken wordt steeds gemakkelijker. Veel sites zijn vrij simpel opgezet, en hoeven geen ingewikkelde javascript-code of -plugins, en ook geen dure database. Deze simpele sites noemt men ook wel “static sites”. Een blog is vaak een “static site”: de blog wordt steeds aangevuld met een nieuw item, de oude items blijven over het algemeen hetzelfde. Er is dus niet meer nodig dan een verzameling html-pagina's op een kleine ruimte op internet. WordPress biedt veel mogelijkheden, als je er voor betaalt. Maar als je deze niet nodig hebt, dan kun je eens overwegen of het goedkoop huren van een internetplekje met een domein niet veel handiger en goedkoper is. Er zijn steeds meer zogenaamde Static Site Generators, die je het leven makkelijk maken. Vaak zijn deze sites ook veel sneller dan de logge WordPress-sites. Eén ervan heb ik met verrassend gemak geprobeerd.
Passagiers van een vliegtuig, waaronder een familie, worden negen uur vastgehouden. Door weersomstandigheden kan het vliegtuig niet opstijgen, en niemand kan het vliegtuig verlaten, omdat zoals later blijkt, de vliegtuigmaatschappij dan aansprakelijk gesteld zou kunnen worden voor een niet goed uitgevoerde vlucht. De gevangen passagiers en hun kinderen krijgen geen eten, geen drinken, de wc's raken overvol en de stank is niet te harden. De onmacht van de passagiers, en de onachtzaamheid voor het welzijn van de passagiers is er niet zomaar. David Dayen legt aan de hand van voorbeelden als deze uit hoe de monopolisering zover is doorgevoerd dat er van echte concurrentie geen sprake meer is, en dat geld en niet het welzijn van mensen de boventoon gaat voeren. Deze monopolisering is gaande in alle economische sectoren en heeft een grote impact, of gaat in de toekomst een grote impact krijgen op ons dagelijkse leven.
Cory Doctorow is een bekende figuur in de wereld van internet en Silicon Valley. Hij is een activist die strijdt voor het liberaliseren van copyright wetten, is tegen DRM en een voorstander van de Creative Commons organisatie. Geen van zijn boeken zijn dan ook voorzien van DRM of een watermerk. In het voorwoord van dit boek en hier legt hij zijn standpunten hierover uit.
Cryptpad is een handig gratis gereedschap om teksten of code te schrijven, presentaties te componeren, berekeningen te maken in spreadsheets of bijvoorbeeld een whiteboard te gebruiken. Cryptpad gebruik je online, in de browser, en daardoor maakt het niet uit waar je bent. Als je als gebruiker ingelogd bent kun je altijd bij je teksten, als je die op de computer van cryptpad hebt opgeslagen. Je kunt op deze manier ook met meerdere mensen aan één document werken. In deze tijd van thuiswerken kan dat erg handig zijn.
Sinds LinkedIn mijn gmail account in de openbaarheid heeft gegooid heb ik veel last van grapjassen die dit account voor van alles en nog wat gebruiken. Ze proberen wat bij Amazon, ze ondertekenen een petitie, of ze maken een account aan bij een winkel. Je vraagt je af hoe dit laatste mogelijk is. Bij de aanmaak van een account wordt er immers een bevestigingsmail gestuurd. In die mail vind je dan een link waar je op kunt klikken om dat account te bevestigen. Je moet dus het wachtwoord van het gmail-account hebben en eventueel de telefoon waarop je “twee-factor-authenticatie” hebt ingesteld, om op die link te kunnen klikken. Vorige week had ik zogenaamd een account op “OfferUp” aangemaakt. Ik heb nooit van die website gehoord, maar het verbaasde mij dat ik een bevestigingsmail toegezonden kreeg, daarna zelfs een welkomstbericht en de grappenmakers hebben vervolgens een dure tv op dit account te geef gezet.