mistynotes

Een tijd geleden zag ik op tv tijdens een uitzending van De Wereld Draait Door enkele “boekdeskundigen” opperen dat, nu het e-book steeds populairder wordt, de 'echte' boeken specialer gemaakt zullen worden. Grote mooie boeken met hele schilderijen van illustraties werden er tijdens die uitzending getoond. Tot op heden zie ik er in de boekwinkel echter weinig van terug. De e-book verkopen stijgen nu ook niet meer zo spectaculair. Dat kan komen doordat een aantal grote bedrijven gestart is met ebook-abonnementen. Voor een tientje per maand mag je een heleboel boeken lezen, maar dan alleen onder een speciale verbinding met de winkel van het bedrijf. Het boek zelf kun je dan niet downloaden of opslaan en daarmee “in bezit nemen”. Maar het kan ook komen, doordat mensen, zoals ik, zich nu gaan realiseren dat met het kopen van e-books, je eigenlijk ook helemaal niets “in bezit neemt”. Het bedrijf waar je de e-books “gekocht” hebt, kan met een druk op de knop al je boeken verwijderen, of bepalen dat je ze in een bepaalde regio van de wereld niet mag lezen. Dat is rampzalig, tenminste, als je geen illegale backups van je ebooks gemaakt hebt. Maar een gewoon boek is en blijft je eigendom. En met name het feit dat je een fysiek boek gewoon kan weggeven of uitlenen, maakt het voor mij extra waardevol.

Een steeds terugkomend onderwerp in tijdschriften en fora op het internet is: het internet zelf. En dan met name het functioneren van internet de laatste jaren. Oudere deelnemers zoals ik, denken wel eens met weemoed terug aan de jaren dat internet een hobby was, en niet een manier om snel en veel geld te verdienen. Advertenties moeten nu eenmaal veel bekeken worden, en die associëren zich daarom met berichten die veel gelezen worden. Wat komt er op je Facebook- of Twitter-tijdlijn? Dat zijn berichten waar veel mensen zich druk over maken. Dus dat zijn geen berichten over het weer, “het zonnetje schijnt”, of “wat ben ik toch tevreden met mijn leven”. Het zijn juist de berichten met een negatieve inslag, die de aandacht trekken. Kennelijk zijn wij mensen zo gebouwd. Het nare is dat er nu slechts een paar grote techbedrijven over zijn gebleven die het grootste deel van het internet in hun macht hebben. Zij verdienen er op deze manier hun geld aan, en proberen dat ook zo te houden. Zo worden de negatieve en extreme berichten steeds maar weer versterkt. Ook komen er steeds meer privacyproblemen aan het licht, doordat deze bedrijven niet alleen advertenties verkopen, maar ook gegevens over jou en mij. Daarom borrelen er steeds meer initiatieven op die een alternatief internet willen bieden. Ik heb enkele ervan in een eerder blogje genoemd. De Beaker Browser is weer zo'n initiatief.

Sinds de Grote Recessie, de “bankencrisis” in 2007, is er veel geschreven over wat er allemaal mis is in ons bankensysteem. Dat heeft echter niet geleid tot echt wezenlijke aanpassingen. De buffers van de banken zijn wat groter geworden, maar een echte verandering is er niet doorgevoerd. Nu is er een nieuwe crisis, de Coronacrisis, en alweer wordt er veel gediscussieerd en geschreven over veranderingen die we nu eens écht moeten doorzetten.

Net als kinderen die het niet eerlijk vinden dat hun broertje of zusje wél een snoepje krijgen, gaan volwassenen in de steigers om voor hun deel te schreeuwen.

Een website is geen ebook. Met het standaard minimalistische uiterlijk van write.as komen die twee echter heel dicht bij elkaar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de makers van write.as nu een nieuwe mogelijkheid aanbieden, om van je website direct een ebook te maken. Dat kan, door achter je website de tekens “/.epub” te zetten. Probeer het maar eens met https://mistynotes.nl/.epub. Weinig werk en heel leuk, als je al je gedichten of verhalen in een boekje wil hebben.

Nu las ik het al in een eerder bericht, maar het is de kracht van de herhaling die me er met de neus op drukte: wat is nu eigenlijk de rol van de Autoriteit Persoonsgegevens? Lees het volgende stukje, en kijk dan naar de laatste zin. Het lijkt erop dat de AP goed voor onze privacy opkomt. Maar als de overheid niet van zins is voor een goede privacy te zorgen, en Big-Brother-wetten gaat maken, lijkt de AP het hoofd maar al te snel te laten hangen.

Eerder gaf de AP al aan dat data van telecomproviders niet zonder toestemming mogen worden gedeeld, tenzij de wet wordt aangepast.

Een website leuker maken, dat geeft voldoening. Het is alleen niet zo gemakkelijk. Ik ben zelf helemaal geen designer, en daarom kies ik liever een ontwerp van iemand die iets heeft gemaakt wat ik mooi vind. Op mijn nieuwe plek write.as zijn er wel templates van mensen die iets gemaakt hebben, maar dat zijn er niet zoveel. Op mijn blogje mistynotes.wordpress.com had ik het “libretto”-thema, en daar was ik wel tevreden mee. Dit heb ik nu gebruikt om mistynotes.nl vorm te geven met css. Lees hoe dat in zijn werk gaat op write.as.

Na de laatste prijsverhoging van Wordpress.com begon ik te twijfelen of ik deze blog daar wel zou willen voortzetten. Vooral ook, omdat ik niet zo vaak publiceer. Een keer per maand gemiddeld. Een paar dagen geleden heb ik de knoop doorgehakt. Ik ga voorlopig over naar het gratis account van WordPress. Voor mistynotes betekent dat dan dat de domeinnaam mistynotes.blog weggehaald wordt en alleen maar toegankelijk is via het subdomein mistynotes van wordpress.com (mistynotes.wordpress.com). Toch hou ik voorlopig dit domein graag aan. Hoe je een domein van Wordpress naar een andere provider verplaatst, het domein toch naar Wordpress laat verwijzen onder een gratis https protocol, leg ik hier uit.

Steeds meer mensen gebruiken Markdown om snel stukken tekst te schrijven, en zelfs daarbij de verhalende vorm niet te mijden. Zoals je ziet, ben ik niet één van hen, mijn blogje gaat vaak over boeken of dingen die leuk of slecht zijn op internet. Toch vroeg ik me af of je bijvoorbeeld een kort verhaal, of zelfs een boek kunt schrijven op deze manier. Of beter gezegd een verhaal, en geen betoog. Met Markdown heb je op een “platte-tekst-manier” snel links en beelden in je tekst. Echt wat je nodig hebt in een blog. Maar niet in een verhaal. Toch zie ik mensen verhalen en zelfs poëzie in Markdown neerpennen. Kijk maar eens op read.write.as. Een leuk verhaal, dat vlot wegleest (tenminste voor mij) heeft dialogen. Ik vroeg me af, of Markdown hier dan ook voor geschikt is. Volgens een aantal tips op internet moet je dialogen inspringen en beginnen met aanhalings- en sluittekens. Tegenwoordig zijn dat alleen aanhalingstekens, omdat de sluittekens vaak dezelfde zijn als de openingstekens en niet zoals vroeger: “ en ” (of „ en ”). Zie ook de github-uitleg bij meneer Microsoft. Maar hoe kun je dat dan het beste doen?

Tegenwoordig hoor je zoveel over versleuteling. Websites op internet met “https” en een “slotje” sturen en ontvangen versleuteld informatie. Berichtjes die je stuurt met Whatsapp of met Signal zijn automatisch versleuteld. Ministers die een reservesleutel willen hebben, om in je berichten te kunnen koekeloeren. Als je je browser, Whatsapp of Signal gebruikt, dan heb je helemaal niet in de gaten dat je berichtenverkeer versleuteld is. Alles wordt afgehandeld door het programma. Je hoeft er zelf niets voor te doen. Het programma maakt zelf openbare en privé-sleutels aan en gebruikt deze om de berichten te versleutelen. Het zou fijn zijn, als dat met e-mail ook zo zou zijn. Voor een deel is dat nu ook zo. Werden de berichten vroeger over het net in gewone tekst verzonden, de laatste jaren wordt het transporteren van e-mail via het berichten-protocol SMTP eerst versleuteld met het encryptie-protocol TLS. Je e-mail provider zorgt hiervoor en daar hoef je alleen bij de installatie van je e-mail programma even rekening mee te houden. Maar e-mail is zo nog steeds niet “end-to-end” versleuteld. De provider zet namelijk het versleutelde bericht bij aankomst voor je om in gewone tekst om het daarna in je mailbox op te slaan. De provider kan je bericht daarmee, theoretisch gezien, ook lezen. Als de provider het kan lezen, dan zou onze minister het ook kunnen lezen. Als je vindt dat je niets te verbergen hebt lees dan even dit stukje van Bits of Freedom. Het is gelukkig mogelijk je e-mail zo te versleutelen, zodat het versleuteld bij de provider aankomt, en pas bij het lezen door de ontvanger ontsleuteld wordt. Het instellen van deze “end-to-end”-versleuteling bij e-mail is niet gemakkelijk. Het helpt ook niet, dat er verschillende mogelijke protocollen voor deze versleuteling zijn: S/MIME en Open PGP. Toch zijn er tegenwoordig e-mail providers die dit versleutelen een beetje makkelijker maken.